|
 Konu: Alkışlarla Yaşamak,Alkış İçin Çalışmak..;)  Ptsi Mart 17, 2008 1:58 am |
|
|
 |
|
 |
|
Ödenmez değildir hiçbir paha,tanıştıysan eğer alkışlarla..
Şef önce salondakileri süzdü..Sahneye göre oldukça karanlık kalan seyirci bölümünde,tek tük boş koltuk olduğunu görünce tebessüm etti..Ardından orkestraya döndü ve ilk eserde solistlik yapacak klarnet sanatçısıyla gözgöze geldi..Ondan hazır olduğu bakışını aldıktan sonra,şef çubuğu havaya kalktı ve salonda ani bir sessizlik oluştu..Sanki sinek uçsa duyulacaktı..
Önce kemanların derinden gelen sesi duyuldu salonda..Ne de güzel çalıyorlardı,yay çekişlerindeki ahengi bile,tek başına izlemeye değerdi.. Ardından kornonun o büyülü sesi çıktı kemanların üstüne..Sanki bir nöbetçi devriye geziyormuş,sağa sola kızgın kızgın bakıyormuş hissi uyandırdı dinleyicilerde..Ardından,ritm grubu ve altyapı enstürumanları,tormpet ve klarnetlerle birlikte giriş yaptılar..Yükşeliş harikaydı,bir masal içine girmek gibi bişey..
Az sonra sesler yavaş yavaş azaldı ve sadece keman,çello,fago t(Beraber yazınca yıldızlanıyor.. )ve kontrabas'ın eşlik sesi kaldı..Solist Klarnet sanatçısı o büyülü sesiyle önündeki notalara can vermeye başladı..Eserin B bölümüne geçmeden önce,bir kemanla küçük bir atışma yaşadılar ve tüm enstürumanların araya girmesiyle B bölümüne geçildi..
Onca enstüruman ve ses içerisinde,o küçücük boyundan umulmayacak keskin bir sesle pikolo aralarda geziniyor,tüm orkestranın üstüne çıkıyordu..Sanırsın haylaz bir velet ordan oraya koşturuyor..Hele timpaninin sanki;''Heh sıra bana geldi'' diyerek bir girişi vardı ki,duyulmaya değerdi..Ya o trombonların bir ara ördek sesine benzer kesik kesik eşlikleri..
Ne kadar sürdüğünü sanatçılardan başka bilen yoktu (ki onlarda yaptıkları onlarca çalışma ve provalardan biliyorlardı)ama nihayet eserin sonuna gelindi..Eser önce derin bir nefes aldı,sesi yükseldi.Ardından giderek güçsüzleşerek son nefesini verdi..
Şef kollarını iki yana salarak,başı önünde öylece kaldı birsüre..Girdikleri düşten önce uyanan ve ön sıralarda oturan bir hanım alkışlamaya başladı ve herkes kendine gelerek alkışa iştirak ettiler..Şef,marur bir tavırla döndü ve seyircileri selamladı..Ardından sanatçılara dönerek hepsini ayağa davet etti ve sanatçılar da ayağa kalkarak seyircileri selamladılar..
Onca çalışma,onca prova ödülünü almıştı..Birşey anlatmışlardı ve 2.kez anlatmalarına gerek kalmadan,dinleyenler anlamıştı tüm söylediklerini..Müzikten başka ne ve kim başarabilirdi ki bunu..
...
...
...
Yukarıda yazdığım hikayemde bir hata var..Bulun bakalım..
|
|
 |
|
 |
|
|
|
|
|
| Konu: Geri: Alkışlarla Yaşamak,Alkış İçin Çalışmak..;) Cuma Nis. 18, 2008 5:05 am |
|
|
|
|
|
